Svona er þetta.....

Nokkur orð um okkur dömurnar.
Mamma og pabbi sátu við sjónvarpið.
Mamma segir: Ég er þreytt, og klukkan orðin margt. Ég ætla að fara uppí rúm. Hún fór
inn í eldhús og útbjó nesti fyrir börnin, tæmdi poppkornsskálina, tók kjöt úr frysti fyrir næsta dag, gáði hvað væri eftir af kornfleksinu í pakkanum, fyllti á sykurkarið, setti sykur og skeiðar á borðið og gerði kaffikönnuna tilbúna.
Svo setti hún nokkur föt í þurrkarann, setti þvottavélina af stað,
straujaði eina skyrtu og festi eina tölu. Hún tók saman dagblöðin sem
lágu á gólfinu. Hún safnaði saman nokkrum leikföngum sem lágu á borðinu, og setti
símaskrána niðu í skúffu, svo vökvaði hún Blómin, tók úr uppþvottavélinni og hengdi eitt handlæði upp svo það myndi þorna. Hún stoppaði við skrifborðið og skrifaði miða fyrir skólann, setti peninga á borðið fyrir börnin og tók upp eina bók sem lá undir stól. Hún skrifaði eitt afmæliskort til vinkonu sinnar, setti frímerki á. Svo
skrifaði hún minnismiða og lagði við hliðina á dagbókinni sinni. Svo fór hún að þvo sér, setti á sig næturkrem, burstaði tennurnar og greiddi sér. Pabbin hropaði úr stofunni; ég helt að þú værir að fara að sofa. Já sagði hún og hellti vatni í hundadallinn, og setti köttinn út. Gekk úr skugga um að dyrnar væru læstar. Loks kíkti hún á börnin og talaði við eitt þeirra sem enn var að læra. Í svefnherbergi sínu stillti hún vekjaraklukkuna, tók til föt fyrir morgundaginn, tók rúmteppið af
rúminu. Enn skrifaði hún 3 atriði á minnismiðann.

Á sama tíma slökti pabbinn á sjónvarpinu og sagði við sjálfan sig; nú
fer ég að sofa - og það gerði hann